Youtube

Youtube
Βρείτε το κανάλι μας στην ψηφιακή πλατφόρμα youtube.

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016

ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ-τετράδια ολικής αντιπαράθεσης τεύχος 20


Με αφιέρωμα στον εκλεκτό στοχαστή Γεράσιμο Λυκιαρδόπουλο κυκλοφόρησε το Πανοπτικόν. Μαζί του μπορεί άλλοτε να συμφωνούμε και άλλοτε να διαφωνούμε αλλά δεν μπορούμε  να αμφισβητήσουμε την ποιότητα και πρωτοτυπία του λόγου του, ούτε τα προσεκτικά διατυπωμένα επιχειρήματα που αποκαλύπτουν μια βαθιά γνώση  των θεμάτων με τα οποία καταπιάστηκε. Δραστήριος και κρίσιμος είναι ο ρόλος του στο περιοδικό Σημειώσεις και στις εκδόσεις Έρασμος.
Γράφουν ο Κώστας Δεσποινιάδης, ο Φώτης Τερζάκης, ο Βασίλης Αλεξίου, ο Γιώργος Μερτίκας, ο Στέφανος Ροζάνης, , ο Τάσος Πορφύρης, ο Μάρκος Μέσκος, ο Γιάννης Πατίλης.

Το αφιέρωμα ολοκληρώνεται με κείμενα, ποιήματα και την εργογραφία του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου. Επισημαίνω από το κείμενο του"Υπέρ πατρίδων": "διότι εάν το άλας μωρανθεί, ο πολιτισμός καταντάει μια ασήμαντη "λεπτομέρεια" ή υποκαθίσταται και ορίζεται από τα περιττώματά του: αυθεντικοί ερμηνευτές του γίνονται τότε οι ιέρακες των χρηματιστηρίων και οι κήρυκες των πετρελαίων. Σε ένα "παγκόσμιο χωριό" όπου η σκέψη δεν βρίσκει πλέον πατρίδα"(σελ.111).  

Νέα Ευθύνη, τεύχος 29 Μάιος – Ιούνιος 2015, τεύχος 30 Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2015




Ως περιοδικό «ελευθερίας και γλώσσας» χαρακτηρίζεται στον υπότιτλο του η «Νέα Ευθύνη», φιλοδοξώντας  να συνεχίσει την σπουδαία  παράδοση που δημιούργησε η πολυετής πορεία της «Ευθύνης». Με μεγαλύτερη έκταση η «Νέα Ευθύνη» από την συνήθως ολιγοσέλιδη «Ευθύνη» και εκλεκτή αισθητική επιμέλεια ,  μπορούμε να πούμε ότι επάξια στέκεται στην «πνευματική αγορά» μας ενώ  κρατά πιστά την βαριά κληρονομιά της.
Στο τεύχος 29 Μάιος – Ιούνιος 2015 περιλαμβάνεται ποίημα του Νάσου Βαγενά με τον τίτλο Ruit Hora, μικρό διήγημα του Δημήτρη Νόλλα  και συνέντευξη  στον Δημήτρη Κοσμόπουλο . Ο Θεοδόσης Πυλαρινός γράφει για «επτά επιστολές του Στρατή Δούκα στον Αντώνη Μυστακίδη για την ιστορία ενός αιχμαλώτου». Ο Ν.Δ.Τριανταφυλλόπουλος ερανίζει δημοσιεύματα και μελέτες για τον Παπαδιαμάντη του 2014. Ο π. Χρυσόστομος Κουτλουμουσιάνος, με αφετηρία προφανώς την σκέψη του Ντοστογιέφσκι γράφει «κάλλος, ποια ομορφιά θα σώσει τον κόσμο;». Ο Ε.Γαραντούδης δημοσιεύει επτά ποιήματα με τον τίτλο «Επτά εξωπλανήτες- η σελήνη και η γη». Ο Μιχαήλ  Πασχάλης γράφει για τον Κάλβο και η Βασιλική Δ.Λαμπροπούλου γράφει συγκριτικά για το «φάντασμα του βασιλιά στην Ερωφίλη του Γ.Χορτάτση και στον Άμλετ του W.Shakespeare». Επίσης μεταφράστηκε από τον Αντώνη Μακρυδημήτρη μέρος από έργο του Ο.Μ.Γέητς «διάλογος της ψυχής με το πνεύμα» και ο π. Ανανίας Κουστένης τμήμα από το έργο του Ρωμανού Μελωδού «ύμνος των Αγίων Αποστόλων»  και από τον Δ.Κοσμόπουλο  ποιήματα του Ρίτσαρντ Μπερενγκάρτεν από την συλλογή του «Σονέττα για το τίποτα». Διηγήματα δημοσιεύουν ο Τ.Κώτσιας και ο Γ.Μπράμος.
Στους Προσανατολισμούς με τους οποίους κλείνει το τεύχος, περιλαμβάνεται συνέντευξη του Π.Τέτση  και δοκίμια του Δ.Μαυρόπουλου, του Γ.Ι.Μπαμπασάκη,του π.Κ.Καλλιάνου, του Κ.Ασημακόπουλου, του Κ.Ζωιτόπουλου, του Β.Χατζηβασιλείου, του Γ.Παγάνου, του Σ.Γουνελά, του Λ.Παπαλεοντίου  και του Π.Μακρή
Το τεύχος 30/Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2015 κατά ένα μεγάλο μέρος  γράφεται από στοχαστές που κατάγονται από την Κύπρο. Δημοσιεύονται ποιήματα (και συνεντεύξεις αντίστοιχα) της Πίτσας Γαλάζη και του Νίκου Ορφανίδη, του Κυριάκου Χαραλαμπίδη, του Γ.Χαριτωνίδη, της Νάσας Παταπίου, του Ρήσου Χαρίση, του Γ.Κορφιάτη, του Παναγιώτη Νικολαϊδη, της Χάρης Σπανού. Δημοσιεύονται διηγήματα  και συνέντευξη του Σάββα Παύλου, ο Λ.Παπαλεοντίου δημοσιεύει επιστολές του Γ.Φ.Πιερίδη προς τον Σ.Τσίρκα. Συγκλονιστικό είναι το κείμενο του Λεύκιου Ζαφειρίου για την κηδεία του αγνοούμενου Γιαννάκη Λιάση.Ο Θεοδόσης Πυλάρινος δημοσιεύει πέντε ανέκδοτες επιστολές του Αντώνη Μυστακίδη σε Κύπριους λογοτέχνες. Η Αφροδίτη Αθανασοπούλου γράφει για την ελληνική γλώσσα με αφορμή ένα ποίημα του Κώστα Μόντη..

Στους Προσανατολισμούς περιλαμβάνεται συνέντευξη του Κύπριου ζωγράφου Αδαμάντιου Διαμαντή στον Ρήσο Χαραλαμπίδη  διάλεξη του Κ.Χαραλαμπίδη με τον τίτλο "Διαμαντής εν ύδατι" και δοκίμιο του Γιώργη Μυλωνά με τον τίτλο "Φωνή πατρίδας στον καμβά του Αδαμάντιου Διαμαντή". Σημειώνω την αναλογίες που ανακαλύπτει ο Α.Διαμαντής ανάμεσα στον Δ.Σολωμό και στον Β.Μιχαηλίδη.  

Σπύρος Γεωργίου, Προσεγγίσεις στο στοχασμό του Ντίμη Αποστολόπουλου- διαφυγή απ' το ειμαρτό, επιλεγόμενα Παναγιώτης Νούτσος, εκδόσεις Μανδραγόρα, Αθήνα 2014, σελ. 109.



Το  πυκνό δοκίμιο του Σπύρου Γεωργίου  μας ξαναφέρνει στον νου έναν εκλεκτό στοχαστή, τον Ντίμη Αποστολόπουλο που πέθανε το 1962 σε ηλικία 53 ετών και για τον οποίο ο Κ.Δεσποτόπουλος σημείωσε ότι ήταν "εραστής και διάκονος της φιλοσοφίας, αφιερωμένος τριάντα χρόνια στη ζήτηση των αξιών του πνεύματος και αποτελεί μια ιδιαίτερη σελίδα στην ιστορία της νεοελληνικής φιλοσοφίας"(σελ.13).
Επηρεάστηκε από τον Καζαντζάκη, τον Ντοστογιέφσκι, τον Σπένγκλερ, τον Τόυνμπη, τον Μ.Κρότσε, τον Φ.Νίτσε, τον Ε.Μπερξόν, τον Λ.Σεστώφ  και τελικά από όλους τους υπαρξιστές φιλοσόφους.
Ο συγγραφέας παραθέτει κρίσεις και αξιολογήσεις του Γ.Θεοτοκά, του Κ.Δεσποτόπουλου, του Α.Καραντώνη, του Τ.Αγρα, του Κ.Παράσχου, του Κ.Τσάτσου, του Η.Βενέζη και του Γ.Κάρτερ. Έχει ερευνήσει εξονυχιστικά όλη την εργογραφία  και κάθε σχετική πηγή. Παρουσιάζει τα έργα του Ν.Αποστολόπουλου όπως : Ο  κύκλος των Στοχασμών, Οκτώ μεταφυσικά κεφάλαια, Η Λυρική Φιλοσοφία, Δοκίμια του εικοστού πρώτου έτους, Δοκίμια.
Ο Σπύρος Γεωργίου συμπεραίνει πως ο Ν.Α είναι "εκλεκτικιστής στοχαστής, επηρεασμένος κυρίως από το ρεύμα του Υπαρξισμού και ιδιαίτερα τη γαλλική φιλοσοφία"(σελ.65). Αλλά το στοιχείο εκείνο που τον χαρακτηρίζει και τον στοιχιώνει είναι το τραγικό αίσθημα:" θα μπορούσε να θεωρηθεί γνήσιο υπόδειγμα τραγικού στοχαστή με ριζωμένο τον πόθο της αιωνιότητας"(σελ.84).
Ο Π.Νούτσος στον επίλογο επιχειρεί με ένα σύντομο αλλά περιεκτικό τρόπο να αξιολογήσει την πορεία της νεοελληνικής φιλοσοφίας, επιλέγοντας κατά το πρότυπο του Ε.Παπανούτσου, μία μέση οδό- τρίτη θέση τον ονομάζει που "ούτε υποτιμά ούτε υπερτιμά τη νεοελληνική φιλοσοφία: προσπαθεί, όσο γίνεται αντικειμενικά, να διερευνήσει τις σχέσεις της με τα ευρωπαϊκά φιλοσοφικά ρεύματα και να περιγράψει με ακρίβεια τα όρια της αυτοδυναμίας της"(σελ.108).

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

Σωτήρη Δημόπουλου:Τα όνειρα της Τουρκίας γίνονται εφιάλτες


Τις τελευταίες ημέρες, στα πολεμικά μέτωπα της Συρίας παρατηρούνται ραγδαίες μεταβολές. Γίνεται φανερό και στους πλέον δύσπιστους ότι τόσο ο στρατός του Άσαντ όσο και οι δυνάμεις των Κούρδων, με την καθοριστική αρωγή των ρωσικών βομβαρδισμών, προωθούνται αποφασιστικά εις βάρος των διαφόρων αντικαθεστωτικών ομάδων και του «Ισλαμικού Κράτους».
Συγκεκριμένα,
α. Ο στρατός κατήγαγε σημαντικές επιτυχίες στο βόρειο τμήμα της επαρχίας της Λαττάκειας, με αποκορύφωμα την κατάληψη, στις 12 Ιανουαρίου, της Salma. Η πόλη αυτή αποτελούσε από το 2012 ένα από τα σημαντικότερα οχυρά των αντικαθεστωτικών, στο δρόμο προς τα συρο-τουρκικά σύνορα. Τα ρωσικά πλήγματα από αέρος, παράλληλα με την συμβολή Ρώσων «συμβούλων» επί του εδάφους, ακολουθώντας μια καλά σχεδιασμένη επιχείρηση περικύκλωσης, οδήγησε στην υποχώρηση των αναρτών. Η προέλαση του στρατού συνεχίζεται ακατάπαυστα, καθώς μετά από λίγες ώρες καταλήφθηκε και το στρατηγικό ύψωμα Mrouniya. Σκοπός πλέον των δυνάμεων του καθεστώτος είναι η ταχύτατη προώθηση προς βορρά από δύο κατευθύνσεις, νότια από τη Salma και δυτικά στα, λεγόμενα,τουρκομανικά βουνά. Στρατηγικός στόχος είναι το το σφράγισμα των συνόρων με την Τουρκία, απ’ όπου γίνεται η αποστολή ενισχύσεων και ανεφοδιασμού στους αντάρτες.
β. Οι ειδικές δυνάμεις του «Τίγρη» Suheil Al-Hassan,  κινούνται ταχύτατα στην περιοχή του ανατολικού Χαλεπιού, με κατεύθυνση βορείως του στρατιωτικού αεροδρομίου Kweiris, καταλαμβάνοντας το ένα χωριό πίσω από το άλλο από το «Ισλαμικό Κράτος». Πρώτος στόχος η πόλη Al-Bab και μετά σειρά έχουν κι εδώ τα συρο-τουρκικά σύνορα.
γ. Το «Ισλαμικό Κράτος» ηττάται και στα ανατολικά, όπου οι Κούρδοι, αφού πέρασαν τον Ευφράτη, βρίσκονται πλέον μόλις 10 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη Manbij. Οι ισλαμιστές που την υπερασπίζονται βομβαρδίζονται από τα ρωσικά βομβαρδιστικά, ενώ η κατάληψή της θα ανοίξει το δρόμο για τα σύνορα με την Τουρκία, φέρνοντας εγγύτερα το ενδεχόμενο της ένωσης του καντονιού του Αφρίν με αυτό του Κομπάνι - Ροτζάβα.
δ. Σφοδρές μάχες διεξάγονται και στον διάδρομο του Azaz, ανατολικά του καντονιού Αφρίν. Ο αγώνας μεταξύ των ανταρτών, που έχουν τη διαρκή τουρκική στήριξη, και των Κούρδων είναι λυσσαλέος. Οι Ρώσοι κτυπούν κι εδώ καταστρέφοντας τα κομβόι των τουρκικών ενισχύσεων και τις θέσεις των ανταρτών, δίνοντας έτσι αποφασιστικό χέρι βοηθείας στις δυνάμεις του PYD. Στο σημείο αυτό, όμως, διεξάγονται και μάχες μεταξύ των αντικαθεστωτικών, με τη συνδρομή του τουρκικού πυροβολικού, με το «Ισλαμικό Κράτος». Ήδη οι αντάρτες πήραν το χωριό Baghidin πάνω ακριβώς στα συρο-τουρκικά σύνορα.    
Όσα περιγράψαμε παραπάνω καταδεικνύουν, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι εκδηλώνεται συνδυασμένη επίθεση Άσαντ, Κούρδων και Ρώσων, με τελικό στόχο να αποκτήσουν τον έλεγχο όλης της συνοριακής γραμμής με την Τουρκία. Αν το καταφέρουν αυτό θα σημάνει ότι όχι μόνον μπαίνει οριστικά ταφόπλακα στα νεο-οθωμανικά οράματα του Ερντογάν για έλεγχο της Συρίας ή τουλάχιστον τη δημιουργία μιας ελεγχόμενης απ’ αυτόν ζώνης σε όλο το βόρειο τμήμα, αλλά ότι το συριακό Κουρδιστάν ως οντότητα θα είναι γεγονός και με τη «βούλα»! Και μάλιστα, η Άγκυρα δεν θα μπορεί να προβάλλει καμία αντίρρηση, αφού οι Κούρδοι της Συρίας θα έχουν ως προστάτιδα δύναμη και μια Ρωσία που δεν πρόκειται να χαρίσει τα κέρδη που αποκομίζει στο πεδίο της μάχης. Τούτο, όμως, συνεπάγεται και την βέβαιη εντατικοποίηση του απελευθερωτικού αγώνα των Κούρδων εντός της Τουρκίας.

Κατόπιν τούτων, είναι απολύτως λογικό ο νεοσουλτάνος να βρίσκεται σε ακόμη μεγαλύτερο παροξυσμό, καθώς τα όνειρά του γίνονται εφιάλτες. Ιδιαίτερα μετά την απονενοημένη πράξη της κατάρριψης του Σουχόι, που γύρισε μπούμερανγκ εναντίον της Τουρκίας, καθώς η Ρωσία προχώρησε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στην επιχείρηση σφράγισης των συνόρων, ο Ερντογάν ψάχνει απεγνωσμένα για την όποια λύση.
Δυστυχώς γι’ αυτόν, η Ουάσιγκτον βρίσκεται με τα χέρια δεμένα, μιας και οι Κούρδοι της Συρίας είναι η μόνη σοβαρή στρατιωτική δύναμη στο έδαφος που μπορεί να νικήσει το Ισλαμικό Κράτος. Και το κυριότερο, αν ο Ομπάμα εγκαταλείψει τους Κούρδους για τα μάτια του Ερντογάν, αυτοί απλώς θα σπρωχθούν βαθύτερα στην μεγάλη αγκαλιά της «ρωσικής αρκούδας». Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι Αμερικανοί είναι να αφήνουν το τουρκικό στρατό να εξοντώνει τους Κούρδους εντός της Τουρκίας…
Βοήθεια ουσιαστική δεν μπορεί να προσφέρει και ο έτερος χορηγός του ισλαμικού εξτρεμισμού, η Σαουδική Αραβία. Το Ριάντ βρίσκεται επίσης σε θανατερή αγωνία, καθώς απειλείται από τη σιιτική περικύκλωση αλλά και το ισλαμιστικό «θηρίο» που ανέθρεψε στον κόρφο του.
Εδώ κάπου, λοιπόν, δικαιολογείται και η τουρκική στροφή προς το Ισραήλ –το οποίο ό,τι και να λένε οι αξιωματούχοι του ανησυχεί σφόδρα από την ενίσχυση του ρόλου της Ρωσίας στην Μέση Ανατολή, και με τα ραντάρ των S-400 στη Συρία να καταγράφουν ακόμη και τις ακρίδες που απογειώνονται στην έρημο Νεγκέβ. Κοντά στα άλλα, η Άγκυρα περιμένει από το Τελ Αβίβ να τιθασεύει τους Κούρδους, σε Συρία και Τουρκία, καθώς οι τελευταίοι για χρόνια απολάμβαναν την υποστήριξη του.
Ο Ερντογάν, όμως, γνωρίζει ότι ο χρόνος πλέον καλπάζει, και το μόνο που του έχει μείνει είναι να «μπουκάρει» στη Συρία για να περισώσει ό,τι σώζεται. Κι επειδή, επίσης, γνωρίζει ότι αυτό δεν μπορεί να το κάνει στις κουρδικές περιοχές, επικεντρώνεται στα εδάφη που ακόμη ελέγχονται από τους «συμμάχους» του τού «Ισλαμικού Κράτους». Για την ώρα, αυτό το επιχειρεί δι’ αντιπροσώπων, όπως η Faylaq al-Sham, αλλά αυτό δεν φθάνει, και ψάχνει προσχήματα. Η τρομοκρατική επίθεση της Κωνσταντινούπολης, χωρίς κάποιος να μπορεί να υποστηρίξει χωρίς στοιχεία την εκδοχή της προβοκάτσιας, είναι σίγουρο όμως ότι της δίνει τη δικαιολογητική βάση να δοκιμάσει κάτι περισσότερο. Πολλώ δε μάλλον που τα θύματα ήσαν, εντελώς «συμπτωματικά», Ευρωπαίοι και δη Γερμανοί. Αν μάλιστα όντως οι «εγκέφαλοι» της επίθεσης είναι μουσουλμάνοι ρωσικής υπηκοότητας τότε το παιχνίδι ανοίγει περισσότερο.
Ωστόσο, αν μας επιτραπεί μια εκτίμηση, οι Ρώσοι δεν θα επιτρέψουν στους Τούρκους να «βάλουν την μύτη τους» στη Συρία, ό,τι και αν επικαλεστεί η Άγκυρα. Κι όσο αν το ΝΑΤΟ δηλώσει τη συμπάθειά του στις τουρκικές ανησυχίες, κανείς δεν είναι έτοιμος να μπει στο καμίνι του συριακού πολέμου στο έδαφος. Κι από έξω δεν κερδίζεις ποτέ τίποτε.
Ένας τραυματισμένος Ερντογάν, όμως, γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνος και απρόβλεπτος. Ιδιαίτερα όταν από την Ευρώπη συνεχίζει να απολαμβάνει τέτοια «θαλπωρή». Η λογική λέει ότι όλα αυτά θα έπρεπε να μας κάνουν πολύ πιο προσεκτικούς για όσα ίσως συμβούν και μπορεί κάλλιστα να μας βάλουν στη δίνη αρνητικών για τον ελληνισμό εξελίξεων. Το ερώτημα που εγείρεται, ωστόσο, είναι αν η λογική συνεχίζει ακόμη να ευδοκιμεί μεταξύ των Ελλήνων…