Η Νέα Ιωνία είναι μια συνεκτική κοινωνία, μια κοινότητα, που
η κοινή αφετηρία του ξεριζωμού ένωσε όλες τις γενιές των κατοίκων. Η ανάμνηση,
το πρωταρχικό τραύμα έδωσε δύναμη στους πρόσφυγες να έχουν πολλαπλές δραστηριότητες.
Εργοστάσια, εμπόρια, αντίσταση, μπλόκα της κατοχής και η πνευματική ζωή υπήρξαν τα πεδία μια αστείρευτης δράσης. Ο
Ιωνικός Σύνδεσμος, που είχαν δραστηριοποιηθεί οι ποιητές Δ.Δούκαρης ,
Χ.Ρουμελιωτάκης, ο εκδότης Γ.Χατζόπουλος και πολλοί άλλοι είναι ένα από τα πιο
ιστορικά σωματεία με συνεχή παρουσία,
εκτός από ένα διάστημα της δικτατορίας που είχε απαγορευτεί και είχε κατασχεθεί
η βιβλιοθήκη του. Το περιοδικό του εκδίδει διακρίνεται για την ποιότητά του.
Στο τελευταίο τεύχος του ο Πολύκαρπος Πολυκάρπου στο δοκίμιο «οι Όρνιθες του
Κάρολου Κουν ένα μανιφέστο ελληνικότητας» γράφει για μια παράσταση που
καταγγέλθηκε από τον Κ.Τσάτσο αλλά αποτελούσε μια εφαρμογή των απόψεων της
γενιάς του 30 για την πρόσληψη της αρχαίας τραγωδίας, ο Γιάννης Κοντίτσης γράφει για τον ταμπουρά του Μακρυγιάννη, η
Καλλιόπη Στεριάδου γράφει για την δεύτερη μεταπολεμική γενιά, ο Χάρης
Σαπουτζάκης γράφει για τα επώνυμα των προσφύγων, ο Τρύφων Κόρμπης παρουσιάζει το θεατρικό έργο
του Ν.Σάιμον «Οι ηλίθιοι» σε σκηνοθεσία Τ.Κόρμπη, η Σ.Μουζακιώτου αναφέρεται
στον Γιαννούλη Χαλεπά, η Βασιλική Αδαμοπούλου ερευνά το αίτημα της
ελληνικότητας στον Σπύρο Βασιλείου, Ο Θ.Αγραφιώτης ερευνά τον Καραγκιόζη στον
ελληνικό κινηματογράφο. Ακόμη ο Κ.Τσαγκαράκης αναφέρεται στην δραστηριότητα του
Φυσιολατρικού Ομίλου Νέας Ιωνίας, ο Λ.Νικολαϊδης αναφέρεται στις μικρασιάτικες
βωμολοχίες και ο Π.Καπετανίδης αναφέρεται σε έκθεση για το θέατρο σκιών που
διοργανώθηκε στον Ιωνικό Σύνδεσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου