«Γιατί ακόμα και τις εκκλησίες και τους τάφους των Θεών αγαπώ, αρκεί μόνο το καθαρό μάτι του ουρανού να κοιτάζει μέσα από τη συντριμμένη στέγη τους , πρόθυμα κάθομαι χλόης όμοιος και κόκκινης παπαρούνας όμοιος , πάνω στα ερείπια των εκκλησιών….Γιατί σε αγαπώ ω αιωνιότητα.. Αν έπαιξα ,κάποτε , στο τραπέζι των Θεών της γής ζάρια με τους Θεούς , έτσι που η γη έτρεμε και σκιζόταν και ρέματα φωτιάς ξεφυσούσε :- γιατί ένα θεικό τραπέζι είναι η γη , που τρέμει από τα καινούργια δημιουργικά λόγια κι από τα ζάρια των Θεών ….
Και πίστεψέ με μόνο , φίλε μου με τον καταχθόνιο πάταγο! Τα μεγαλύτερα γεγονότα –δεν είναι οι θορυβωδέστερες , μα οι σιωπηλότερες ώρες μας….
Πρέπει να έχουμε έναν σκοπό που εξ αιτίας του ν’αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο μας !Όλοι οι άλλοι σκοποί αξίζουνε να καταστραφούν !
Στην έρημο κατοίκησαν πάντα τους οι αληθινοί ,τα ελεύθερα πνεύματα , σαν κύριοι της ερήμου .Μα στίς πολιτείες κατοικούν οι καλοθρεμμένοι , φημισμένοι σοφοί ,- τα φορτηγά ζώα
Κράτος λέγεται το πιο παγερό απ’ όλα τα παγερά τέρατα .Κ’ επίσης παγερά ψεύδεται και τα ψέματα αυτά έρπουν από το στόμα του : «Εγώ το κράτος , είμαι ο λαός ».Αυτό είναι ψέμα !Δημιουργοί ήσαν αυτοί που δημιούργησαν τους λαούς και κρέμασαν απο πάνω τους μια πίστη και μιαν αγάπη έτσι υπηρέτησαν τη ζωή.
Θα πίστευα σ’έναν Θεό μόνο , που θα ‘ξερε να χορεύει. »
(Φ.ΝΙΤΣΕ:Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα ,Μετ.Άρη Δικταίου ,Εκδ.ΔΩΔΩΝΗ)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου